Międzynarodowa pomoc rozwojowa na walkę z HIV, gruźlicą i malarią w 2025 r. może być o 30‑40 % niższa niż w 2023 r., wynika z komunikatu The Global Fund przedstawionego podczas szczytu donorów w Johannesburgu. Donorzy mają na celu zebrać 18 mld USD na kolejny trzyletni cykl, jednak zmniejszone środki mogą wymusić na krajach mniej rozwiniętych szybsze przejście na finansowanie krajowe.
Wśród głównych przyczyn niższej podaży środków wskazano: rosnącą konkurencję budżetową w krajach wysokorozwiniętych, skutki wyjścia Stanów Zjednoczonych z pewnych mechanizmów finansowania oraz presję inflacyjną. Eksperci podkreślają, że opóźnienie lub ograniczenie programów może cofnąć wcześniejsze osiągnięcia — np. redukcję śmiertelności HIV/TB/malaria o 63 %.

Skutki:
‑ Kraje o niskich dochodach muszą zwiększyć udział własny w finansowaniu zdrowia lub ograniczyć zakres programów.
‑ Firmy i organizacje działające w segmencie zdrowia publicznego mogą napotkać zmniejszony popyt na wsparcie programowe i dłuższe terminy rozliczeń.
‑ Pacjenci w regionach wysokiego obciążenia (Afryka subsaharyjska, Azja Południowa) mogą doświadczyć pogorszenia dostępności nowoczesnych terapii i profilaktyki.

Zalecenia operacyjne:
• Organizacje pozarządowe i instytucje grantowe: weryfikować scenariusze budżetowe zakładające obniżone środki i przygotować plan „B” na ograniczony budżet.
• Firmy medyczne i dostawcy technologii: rozważyć dywersyfikację geograficzną oferty (krajów o stabilniejszym finansowaniu) oraz elastyczne modele cenowe dla regionów zagrożonych wycofaniem dotacji.
• Rządy krajów rozwijających się: natychmiast uruchomić analizę możliwości zwiększenia finansowania krajowego oraz przygotować mechanizmy ochrony programów priorytetowych przed cięciami.

Źródła: Le Monde
Opracowanie redakcyjne: Debaty Zdrowie