Opublikowane w tym tygodniu dane wewnętrzne Ministerstwa Obrony Narodowej oraz komentarze ekspertów wskazują, że w korpusie medycznym Wojska Polskiego nieobsadzonych pozostaje aż 41% etatów. Dotyczy to przede wszystkim stanowisk lekarzy specjalistów (anestezjologów, chirurgów, psychiatrów), ratowników medycznych oraz diagnostów laboratoryjnych.

Taka luka kadrowa stanowi poważne zagrożenie dla zdolności operacyjnych Sił Zbrojnych RP, a także ogranicza potencjał wojska w działaniach ratunkowych i zabezpieczających (m.in. misje humanitarne, sytuacje kryzysowe, pomoc ludności cywilnej). Eksperci wskazują, że Polska nie osiąga minimalnych norm zabezpieczenia medycznego zgodnych ze standardami NATO, co może ograniczyć gotowość operacyjną w ramach zobowiązań sojuszniczych.

Przyczyną problemu są m.in.:
– niższe wynagrodzenia w stosunku do sektora cywilnego,
– brak atrakcyjnych ścieżek kariery i specjalizacji wojskowo-medycznej,
– niedostateczne wsparcie dla młodych lekarzy i absolwentów kierunków medycznych,
– brak systemowych zachęt (np. stypendiów, grantów, rekrutacji dedykowanej).

MON i resort zdrowia zapowiadają wspólne działania legislacyjne i organizacyjne, mające na celu odbudowę wojskowego personelu medycznego. Wśród propozycji pojawiły się m.in.:
– specjalne dodatki za gotowość bojową,
– program rekrutacji lekarzy rezydentów do służby kontraktowej,
– poszerzenie oferty edukacyjnej w uczelniach wojskowych we współpracy z WUM i UJ CM.

Z perspektywy społecznej i systemowej problem ten może odbić się także na dostępności opieki zdrowotnej dla ludności cywilnej w regionach, gdzie wojsko pełni funkcję operatora infrastruktury medycznej. Coraz częściej szpitale wojskowe przyjmują pacjentów cywilnych, a ich ograniczona obsada personalna przekłada się na realne ograniczenia dostępności.

Rekomendacje operacyjne: dla rządu – przygotowanie międzyresortowego programu stabilizacji kadrowej w wojskowej ochronie zdrowia; dla MON – zacieśnienie współpracy z izbami lekarskimi i środowiskami akademickimi; dla sektora cywilnego – ocena możliwości czasowego delegowania kadry i wspólnych szkoleń.

Źródło: Rynek Zdrowia, MON, WIM
Opracowanie redakcyjne: Debaty Zdrowie