Ministerstwo Zdrowia potwierdziło oficjalnie, że Narodowy Fundusz Zdrowia wymaga dodatkowych 14 mld zł, by zrównoważyć plan finansowy na rok 2025. Luka ta może oznaczać konieczność przesunięcia lub ograniczenia części inwestycji infrastrukturalnych, a także dostępności wybranych świadczeń – szczególnie tych spoza zakresu gwarantowanego minimum.

Wśród najczęściej wymienianych ryzyk są m.in.: ograniczenie zakupu nowoczesnego sprzętu diagnostycznego, wstrzymanie inwestycji w cyfryzację POZ i AOS, a także zmniejszenie elastyczności kontraktowania programów pilotażowych (np. w opiece koordynowanej). Eksperci z rynku usług medycznych wskazują, że rosnące koszty utrzymania i zatrudnienia personelu medycznego dodatkowo obciążają placówki, co może doprowadzić do powstawania tzw. „martwych kontraktów” — formalnie zakontraktowanych, lecz nierealizowanych świadczeń.

Na poziomie politycznym rozważane są różne warianty: zwiększenie subwencji celowych, uruchomienie części rezerw MZ lub czasowe „zamrożenie” niektórych projektów do połowy 2026 roku. Niezależnie od ostatecznego rozwiązania, sytuacja budżetowa staje się istotnym czynnikiem ryzyka dla planowania operacyjnego zarówno po stronie szpitali, jak i firm dostarczających infrastrukturę i leki.

Źródła: Rynek Zdrowia +1
Opracowanie redakcyjne: Debaty Zdrowie