Randomizowane badanie C. de Araujo i wsp. (2024) oceniło skuteczność treningu mięśni dna miednicy (PFMT) prowadzonego z użyciem aplikacji mobilnej w porównaniu ze standardowym „papierowym” instruktażem u kobiet z wysiłkowym nietrzymaniem moczu i objawami OAB. Do badania włączono 154 pacjentki, które przydzielono do grupy z aplikacją lub klasycznymi zaleceniami; w obu ramionach prowadzono podobny program PFMT, ale w grupie aplikacyjnej pacjentki miały dodatkowo wizualne wskazówki, przypomnienia i możliwość monitorowania postępów. 

Po zakończeniu interwencji obie grupy odnotowały istotną poprawę w zakresie nasilenia objawów OAB, parametrów nietrzymania moczu oraz jakości życia, ale wyniki były wyraźnie lepsze w grupie korzystającej z aplikacji – dotyczyło to zarówno skali objawów magazynowania moczu, jak i skali jakości życia (ICIQ-SF). Autorzy podkreślają, że przewagą aplikacji jest przede wszystkim większa adherencja do ćwiczeń osiągana dzięki przypomnieniom, instrukcjom krok po kroku oraz łatwiejszej autoocenie postępów w czasie. 

Z klinicznego punktu widzenia badanie wzmacnia znaczenie połączenia klasycznego PFMT z narzędziami mobilnymi, szczególnie w grupie pacjentek, które mają problem z systematycznością ćwiczeń lub dostępem do fizjoterapii uroginekologicznej. Wyniki sugerują, że w programach leczenia OAB u kobiet warto nie tylko zalecać PFMT, ale też rozważyć wdrożenie aplikacji mobilnych jako standardowego elementu terapii wspomagającej, o ile narzędzia te są odpowiednio ocenione pod kątem jakości i bezpieczeństwa.

Tytuł oryginalny (przykładowy): Use of a Mobile Application for Pelvic Floor Muscle Training in Women with Urinary Incontinence: A Randomized Clinical Trial – International Urogynecology Journal, 2024 (online first). 

Źródła: International Urogynecology Journal, Neurourology and Urodynamics, JAMA Network Open (aplikacje mobilne w terapii nietrzymania moczu)
Opracowanie redakcyjne: Debaty Zdrowie